Secret Must logo

Συνέντευξη: Μια κούκλα.. δύο μαμάδες

Συνέντευξη: Μια κούκλα.. δύο μαμάδεςΜια μουσικοθεατρική και διαδραστική παράσταση με δυναμική και νόημα. Το Secret Must συνάντησε τους ηθοποιούς και σας τους παρουσιάζει.. Απολαύστε τους

 

 

 

Νικολέτα Δάφνου - πορτραίτοΝικολέτα Δάφνου

Γιατί «Η κούκλα που είχε δύο μαμάδες;» Τι ιστορία θέλετε να πείτε;

Η ιστορία μας είναι αφιερωμένη σε όλα τα παρατημένα παιχνίδια που βρίσκουν μια αληθινή οικογένεια! Είναι μια ιστορία για όλα τα σημερινά παιδιά, που έχουν τόσα πολλά παιχνίδια ώστε δε διστάζουν να πετάξουν ή να χαλάσουν κάποια από αυτά. Επίσης, δεν είναι με τίποτα χαρούμενα. Θα σας δώσω μια εικόνα: ένα παιδί να σπαράζει στο κλάμα μέσα σε ένα κατάστημα παιχνιδιών, φωνάζοντας «Μα το θέλω, σου είπα!». Και από την άλλη έχουμε την εικόνα ενός παιδιού Ρομά που παίζει με ένα κονσερβοκούτι και το πρόσωπό του λάμπει από χαρά. Τα συμπεράσματα δικά σας.

 

Η παράσταση διαφημίζεται ως μουσικοθεατρική και διαδραστική… Πείτε μας λίγα λόγια γι’ αυτό.

Είχαμε τη χαρά να συνεργαστούμε με έναν νέο και ταλαντούχο συνθέτη, το Χρήστο Δρούζα, ο οποίος έγραψε τη μουσική για όλη την παράσταση. Όχι μόνο αυτό, αλλά μας έμαθε να παίζουμε και μουσική, είτε είχαμε γνώσεις είτε όχι! Έτσι, η παράστασή μας είναι γεμάτη ζωντανή μουσική… Ενδεικτικά, πάνω στη σκηνή υπάρχουν δέκα διαφορετικά μουσικά όργανα!

Αναφορικά με το διαδραστικό του θέματος, η παράστασή μας έχει έντονα παιδαγωγικά στοιχεία: τα παιδιά απαντάν σε ερωτήσεις – παιχνίδια που τους βάζω εγώ ως Μπαλονού, ανεβαίνουν πάνω στη σκηνή και παίζουν μουσική, και φυσικά με μεγάλο ενθουσιασμό δίνουν και τη λύση για το τέλος της ιστορίας!

 

Ποια είναι η παράξενη Μπαλονού, που μοιράζει χαρά και σκορπάει χρυσόσκονη; Τι σε γοητεύει σε αυτό το ρόλο;

Είναι μια γυναίκα που έχει μεγαλώσει στο δρόμο, μια ηρωίδα της καθημερινότητας που πιστεύει ότι τα πράγματα δεν ανήκουν σε αυτόν που έχει γεννηθεί τυχαία με αυτά, αλλά σε αυτόν που τα αγαπάει πραγματικά. Με γοητεύει η ικανότητά της να δίνει λύση σε προβλήματα με τρόπο διακριτικό, η επαφή που ξέρει να αναπτύσσει με τα παιδιά κάθε ηλικίας και… η ικανότητά της να πλάθει μαγικούς αόρατους κόσμους με τα χέρια της! Περισσότερα στην παράσταση, δεν αποκαλύπτω κάτι άλλο!

 

Τέλος, πες μας λίγα λόγια για ‘σένα:

Να με παινέσω δηλαδή; Πάμε λοιπόν: έχω αποφοιτήσει με άριστα από το Πανεπιστήμιο Αθηνών (τμήμα θεάτρου) και από τη σχολή «δήλος – Δήμητρα Χατούπη», έχω συμμετάσχει σε διάφορες παραστάσεις («Δεσποινίς Τζούλια», σκηνοθ. Δημήτρης Ήμελλος, “We never closed”, σκηνοθ. Βασίλης Νούλας για την Athens Bienalle, “Amiliktes zoes” σκηνοθ. Σιδέρη Άκη στο Θέατρο Νέου Κόσμου, «5 Αισθήσεις», σκηνοθ. ομάδα Consipramus στο θέατρο Το Τρένο στο Ρουφ, κ.α.), καθώς και 2 χρόνια στο θίασο της Ιρίνας Μπόικο, στο Κουκλοθεατρικό musical «Οι νέες περιπέτειες της Κοκκινοσκουφίτσας».

Έχω γράψει 9 θεατρικά έργα για παιδιά, τρία θεατρικά έργα ενηλίκων και μια Performance. (κάποια έχουν ανέβει στο 104 Κέντρο Λόγου και Τέχνης εκδόσεων Καστανιώτη, στο Θέατρο «Το Τρένο στο Ρουφ», και στο Φεστιβάλ θεάτρου Νέου Κόσμου). Πρόσφατα είχα και μια μεγάλη χαρά: Το διήγημά μου «Το Κακότυχο» βραβεύτηκε σε διαγωνισμό του βιβλιοπωλείου Ελευθερουδάκης. Εξέδωσα και την πρώτη μου ποιητική συλλογή: «Μικρά Ερωτικά – Αλφαβητικόν Λεξικόν Συνοπτικών Ερώτων» (εκδόσεις Ηριδανός). Αυτά. Περιαυτολόγησα με μεγάλη μου χαρά πάλι.

 

Νεφέλη Τουλιάτου - πορτραίτοΝεφέλη Τουλιάτου

Είναι η πρώτη σου επαγγελματική δουλειά, καθώς φέτος αποφοίτησες… Πως νιώθεις με αυτήν την εμπειρία;

Σίγουρα πολύ τυχερή! Μόλις αποφοίτησα απ’ την δραματική σχολή «δήλος» μου δόθηκε η ευκαιρία όχι μόνο να παίξω σε μία παράσταση, αλλά και να δουλέψω με μία πολύ καλή ομάδα, τους Vivido, και με τον Ακίνδυνο Γκίκα , έναν άνθρωπο με μεγάλη εμπειρία στον χώρο του παιδικού θεάτρου.

 

Τι σου αρέσει στο ρόλο της Ροζίτας, του κακομαθημένου πλουσιοκόριτσου που πετάει την παλιά του κούκλα;

Φαινομενικά είναι ένα κακομαθημένο πλουσιοκόριτσο. Ουσιαστικά όμως, είναι ένα παιδί που ο τρόπος που μεγάλωσε δεν το έμαθε να μοιράζεται. Είναι ένα παιδάκι όμως αγνό όπως όλα. Αυτό είναι και το ενδιαφέρον για μένα. Αυτή η αντίθεση.

 

Ποιο πιστεύεις ότι είναι το μήνυμα της παράστασης που θα συγκινήσει μικρούς και μεγάλους;

«Τα πράγματα ανήκουν όχι σ’ όποιον λάχει , μα σ’ όποιον τα γνοιάζεται και χαίρεται που τα ‘χει»… Νομίζω πως αυτή η φράση που ακούγεται στην παράσταση, τα λέει όλα. Και το μήνυμα της δεν περιορίζεται ηλικιακά!

 

Νικολάια Τριανταφύλλου - πορτραίτο Νικολάια Τριανταφύλλου

Παίζεις την Πέπα, την υπηρέτρια της Ροζίτας, που βρίσκει την πεταμένη κουκλίτσα και την περιθάλπει… Είχες ποτέ δει η ζήσει παρόμοια εμπειρία στην παιδική σου ηλικία;

Από μικρή ήμουν πολύ δεμένη με τα παιχνίδια μου και όταν χαλούσαν στεναχωριόμουν (μερικές φορές σε υπερβολικό βαθμό)… Δε θα ξεχάσω ένα περιστατικό: όταν σε μία κουκλίτσα μου έκοψα τα μαλλιά της για να δυναμώσουν και να μην κάνουν ψαλίδα. Περίμενα πολύ καιρό για να συνειδητοποιήσω τη σκληρή αλήθεια… Δυστυχώς δε μπόρεσα να τη βοηθήσω, όσο και αν προσπάθησα!

 

Ποια είναι η αγαπημένη σου στιγμή σε όλο το έργο;

Χμμμ… δύσκολη ερώτηση… Αν πρέπει όμως να διαλέξω μια στιγμή, αυτή είναι όταν ο καλός μου ο Τσαγκάρης έχει επιδιορθώσει την κουκλίτσα και χορεύω μαζί της ταγκό.

 

 Η παράσταση είναι διαδραστική. Πόσο δύσκολο είναι να βάλεις τα παιδιά στο μαγικό κόσμο του παραμυθιού σας;

Τα παιδιά είναι το πιο ζωντανό, έξυπνο και αυθόρμητο κοινό.. Για αυτό και είναι βασική η συμμετοχή τους στην παράσταση. Το μαγικό είναι ότι ποτέ δεν ξέρεις ποια θα είναι η αντίδρασή τους για αυτό και κάθε παράσταση είναι μοναδική. Για να ταξιδέψουν τα παιδιά στο παραμύθι πρέπει να είμαι το ίδιο ζωντανή, έξυπνη και αυθόρμητη σαν ένα μικρό παιδί… Κι αυτό είναι όμορφο και δύσκολο μαζί.

 

Πες μας λίγα πράγματα για ‘σένα:

Με λένε Νικολάια Τριανταφύλλου και είμαι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής «Δήλος», της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών καθώς και του Πειραματικού Μουσικού Λυκείου Παλλήνης… Αυτά!

 

 

Σκόυρτης - Πάπιας - Μήτσος - ΠορτραίτοΔημήτρης «Πάπια» Σκούρτης

Είσαι ο τραγουδιστής του συγκροτήματος Sbaraquack… πως έγινε η μετάβαση σε ηθοποιό;

ΒΟΗΘΕΙΑΑΑ !!! Εμένα για μουσικό με ήθελαν και μου κόλλησαν και ρόλο! Όσο για τη μετάβαση…. επίπονη. Παρόλα αυτά, το πόσο απόλαυσα όλες τις διαδικασίες για να μπορέσω να υποστηρίξω (νομίζω, δηλαδή) εν τέλει το ρόλο, δεν μπορώ να το περιγράψω…

 

 Παίζεις τον Φραντσέσκο, τον τσαγκάρη που επισκευάζει την χαλασμένη κούκλα… Τι αγαπάς πιο πολύ σε αυτό το ρόλο;

Αγαπώ το γεγονός ότι μου δίνεται η ευκαιρία κι έχω τη δυνατότητα να δώσω χαρά κι ελπίδα σε ένα φτωχό κοριτσάκι – την αγαπημένη μου Πέπα – δίνοντας πνοή σε αυτό που αγαπάει πιο πολύ κι από την ίδια της τη ζωή. Αγαπώ όμως και την τρέλα – παλαβομάρα που με διακατέχει!!!

 

Τι θα ήθελες να θυμάται ένα παιδάκι φεύγοντας από την παράστασή σας;

Θεωρώ σημαντικό να βοηθήσουμε τα παιδιά να κατανοήσουν το δίδαγμα γύρω από το οποίο είναι στημένο όλο το έργο: «Τα πράγματα ανήκουν όχι σε όποιον λάχει, μα σ’ όποιον τα γνοιάζεται και χαίρεται που τα ‘χει!»

 

Πες μας λίγα λόγια για ‘σένα.

Είμαι ένας μουσικός-τραγουδιστής που σε λίγο θα με κάνουν και ηθοποιό! Μαζί με τους πολύτιμους συνεργάτες και φίλους μου (Sbaraquack, Vivido, Soundgeist, κ.ά.) παλεύουμε να προσφέρουμε χαρά στον κόσμο, καθώς και απόψεις πολιτισμού και χρωμάτων, παρά τις αντιξοότητες που όλοι μας βιώνουμε καθημερινά σε αυτή τη χώρα! Θα τα λέμε συχνά !!

 

Θέμης Αμοιρίδης - πορτραίτοΘέμης Αμοιρίδης

Είσαι ο δεύτερος μουσικός – ηθοποιός της παράστασης. Ποιός είναι ο ρόλος σου;

Ίσως και να φέρει κάτι από αρχαία τραγωδία… Η ιστορία μας φτάνει σε μια κατάσταση κορύφωσης, χωρίς να διαφαίνεται δυνατότητα εκτόνωσης. Σε αυτό , λοιπόν , το σημείο ,ως «από μηχανής θεός », εμφανίζεται ένας παράξενος παλιατζής , ο οποίος πρόκειται να οριοθετήσει τα πράγματα και να τα καθοδηγήσει ομαλά και δικαίως προς τη λύση.

 

Έχεις κάποιο αγαπημένο μουσικό κομμάτι στην παράσταση, και γιατί;

Μου είναι αδύνατο να επιλέξω κάποιο συγκεκριμένο. Καθένα από τα κομμάτια είναι για μένα ένας ξεχωριστός περίπατος, σε αυτό το μαγικό μας ταξίδι , που ονομάζεται « Η κούκλα που είχε δυο μαμάδες ». Εξαιρετική δουλειά από το Χρήστο Δρούζα. Ευχαριστώ φίλε… Πανέμορφες μουσικές!

 

Παίζεις λοιπόν έναν παράξενο «παλιατζή – δικαστή»… ποια η προσωπική σου σχέση με τη δικαιοσύνη;

Ας επινοήσουμε, λοιπόν, ένα σύνδρομο και ας το ονομάσουμε « Το Σύνδρομο του καλού πρίγκιπα των παραμυθιών ». Πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να λειτουργεί έτσι. Με μια κατευθυντήρια δύναμη , δηλαδή. Μια – προσωπική πάντα – αίσθηση δικαίου και ηθικής που υπαγορεύει κάποιους και απαγορεύει κάποιους άλλους τρόπους συμπεριφοράς . Η ευθύνη να αλλάξουμε τον κόσμο… να τον κάνουμε καλύτερο.

 

Πες μας λίγα λόγια για σένα.

Μετά από περιπλάνηση μερικών χρόνων σε άλλους εργασιακούς και κοινωνικούς χώρους, κατέληξα βιωματικά στο συμπέρασμα ότι η τέχνη είναι για μένα μονόδρομος. Είχα την ευτυχία να μπω τυχαία στο χώρο του θεάτρου και να γνωρίσω αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους, με τους οποίους τώρα συνεργάζομαι. Μοναδική εμπειρία, μαγική. Η μέγιστη όμως αγάπη και ανάγκη στη ζωή μου είναι η μουσική, το τραγούδι. Είναι αυτό που μου υπενθυμίζει ποιος είμαι , με καθορίζει , με απογειώνει , μου δίνει λόγο ύπαρξης. Τo be continued…

 

Δάφνη Καφετζή - πορτραίτοΔάφνη Καφετζή

Είσαι η Πέπα νούμερο δύο, καθώς η παράστασή σας πάει και σε σχολεία τα πρωινά. Ποια η μέχρι τώρα επαφή σου με το παιδικό θέατρο;

Είμαι όντως η Πέπα νούμερο δύο! Ασχολούμαι με το παιδικό θέατρο από τη στιγμή που τελείωσα τη σχολή, δηλαδή εδώ και τέσσερα χρόνια. Αυτό που αγαπώ στο παιδικό θέατρο είναι ότι είναι το ίδιο με το θέατρο ενηλίκων, με τη μόνη διαφορά ότι έχεις πιο ειλικρινές κοινό… Τα παιδιά, τα οποία δεν μπορείς να ξεγελάσεις, ούτε να τους κρυφτείς. Υπάρχει μια αλήθεια: αν δεν τους αρέσει απλώς θα στο πουν, αν τους αρέσει θα το καταλάβεις!

 

Βλέπω πως το έργο το έχετε αγαπήσει μέχρι τώρα όλοι σας πολύ. Σε τι ηλικίες θα το απευθύνατε;

Το έργο είναι υπέροχο, με μήνυμα βαθύ, ουσιαστικό και επίκαιρο όχι μόνο για τους μικρούς αλλά και για τους μεγάλους. Επειδή έχει ζωντανή μουσική, χορό, τραγούδι, μπαλόνια, χρώματα και είναι διαδραστικό, θεωρώ ότι μπορούν να το παρακολουθήσουν θεατές από 3 μέχρι 93 ετών!

 

Ποια είναι η αγαπημένη σου σκηνή;

Η αγαπημένη μου σκηνή είναι η τελευταία: Το » Δικαστήριο» για το σε ποιά από τις δύο μας ανήκει η κούκλα. «Τα πράγματα ανήκουν όχι σ’ όποιον λάχει, μα σ’ όποιον τα γνοιάζεται και χαίρεται που τα ‘χει»!

 

Λίγα λόγια για ‘σένα;

Είμαι η Δάφνη Καφετζή. Έχω τελειώσει Ψυχολογία στο Πάντειο, έχω πάρει πτυχίο στο φλάουτο με ράμφος και έχω τελειώσει τη δραματική σχολή» Δήλος» της Δήμητρας Χατούπη. Έχω αδυναμία στα παιδιά και στους ηλικιωμένους. Επειδή λοιπόν και ‘γω είμαι ένα μεγάλο παιδί… αγαπάω πάρα πολύ το θέατρο. Δε θα μπορούσα να ζήσω χωρίς αυτό. Το ίδιο και τη μουσική, το σινεμά και γενικότερα την τέχνη. Το θέατρο για μένα είναι ένα ομαδικό παιχνίδι που ταυτόχρονα θέλει: σκληρή δουλειά αφοσίωση , πειθαρχία και πίστη.

 

Νίκος Κρίκας - πορτραίτο

Νίκος Κρίκας

Στην παράσταση παίζεις ξυλόφωνο και πιάνο… όμως δεν είσαι μουσικός. Πως έγινε αυτό το μαγικό;

Είναι θέμα αντίληψης πιστεύω. Νότες δε ξέρω να διαβάζω, έμαθα τα μουσικά θέματα μηχανικά κι ακουστικά. Όταν όμως τα παίζω ζωντανά στην παράσταση, νιώθω μουσικός. Είναι ζωντανό αυτό που συμβαίνει μεταξύ εμού και αυτού που τραγουδάει, άρα δεν είναι μαγικό. Σίγουρα μετά από αυτή την εμπειρία θα μάθω μουσική!

Ποιον ήρωα υποδύεσαι;

Τον Πορτιέρη. Είναι ο φύλακας άγγελος της Ροζίτας. Ξέρει τις αδυναμίες και το πόσο κακομαθημένη είναι η μικρή, αλλά δεν μπορεί να της χαλάσει το χατίρι ποτέ.

 

 Τι μηνύματα πιστεύεις ότι περνάει η παράστασή σας που λείπουν από τα σημερινά παιδιά;

Κάτι επίκαιρο όσο ποτέ: Στην (υπέρ)καταναλωτική κοινωνία στην οποία ζούμε, όλοι μας μικροί και μεγάλοι είμαστε σαρκοβόρα και ανικανοποίητα όντα. Θέλουμε όλο και περισσότερα και ποτέ δε χαιρόμαστε με ό,τι έχουμε. Η μικρή Πέπα στο έργο δεν έχει τίποτα κι όταν βρίσκει την κούκλα κάνει τα αδύνατα δυνατά για να την φτιάξει και να την κρατήσει κοντά της. Είναι ένα μήνυμα για την ευγνωμοσύνη που πρέπει να έχουμε στο «λίγο» που μας δίνει η ζωή.

 

 Πες μας λίγα λόγια για ‘σένα:

Γεννήθηκα πριν 28 χρόνια στην Αθήνα. Ηθοποιός, λάτρης του διαβάσματος, της ζωγραφικής, του ρεμπέτικου και του ροκ, του αρχαιοελληνικού πολιτισμού, της φύσης. Πιστεύω στην έννοια της παρατήρησης, όσο παρατηρείς τον εαυτό σου και τους γύρω σου εξασκείς την φαντασία και γίνεσαι καλύτερος.

 

 

κάθε Σάββατο και Κυριακή, στο ζεστό και φιλόξενο θέατρο ΒΙΚΤΩΡΙΑ!

Συντελεστές:
Σκηνοθεσία : Ακίνδυνος Γκίκας
Κίνηση – Χορογραφία: Ζωή Κολλάτου
Πρωτότυπη Μουσική / Διδασκαλία: Χρήστος Δρούζας
Κοστούμια : Μαρία Λίναρη
Σκηνικές κατασκευές: Μαρία Λίναρη, Σμαράγδα Καφετζή
Βοηθός σκηνοθέτη: Λουκία Μάνδαλη
Φωτογραφίες: Φώτης Φωτόπουλος
Παραγωγή: Εταιρία Λόγω Τέχνης
Οργάνωση Παραγωγής: Λουκία Μάνδαλη

Διανομή κατά σειρά εμφάνισης:
Νικολέτα Δάφνου, Νεφέλη Τουλιάτου, Νικολάια Τριανταφύλλου, Δάφνη Καφετζή, Δημήτρης Σκούρτης, Θέμης Αμοιρίδης, Νίκος Κρίκας

Ώρα Έναρξης: Σάββατα : 15:00 & Κυριακές: 11:00
Διάρκεια: 75 λεπτά
Γενική Είσοδος: 8 ευρώ, 5ευρώ (για ανέργους, πολύτεκνους, ομάδες)
Ειδικές τιμές για σχολεία.
Επικοινωνία για παραστάσεις με σχολεία: 6942851715, 6998202826

Θέατρο Βικτώρια οδό Μαγνησίας 5 και Γ’ Σεπτεμβρίου
Τηλ. Κρατήσεων: 210 8233125 6972964339

 

Σας άρεσε; κάντε like για να ξέρουμε τι θέματα σας αρέσουν!

Facebook Comments

About the Author

Related Posts

Leave a Reply

*

Could not authenticate you.