Secret Must logo

Συνέντευξη: Ακίνδυνος Γκίκας

Συνέντευξη: Ακίνδυνος Γκίκας

 
 

“..όχι άλλα πρέπει… Μόνο θέλω!!!”

 
 
 

Η φωνή που όλοι έχουμε ακούσει από τις μεταγλωττίσεις, ένας άνθρωπος που μιλάει ευθέως, δυναμικός και πολυτάλαντος ο Ακίνδυνος Γκίκας μιλάει στο Secret Must..

Σας καλωσορίζουμε στο Secret Must και ας ξεκινήσουμε με λίγα λόγια το ποιος είναι ο Ακίνδυνος Γκίκας, που και πως μεγάλωσε;

Καλώς σας βρήκα. Ο Ακίνδυνος Γκίκας είναι ένας άνθρωπος σαν όλους τους ανθρώπους… γεννήθηκε στον Πειραιά και ανδρώθηκε στα Εξάρχεια εκεί στις αρχές της δεκαετίας του 80 με ότι αυτό συνεπάγεται για την εποχή και την περιοχή.

 

 Ποιες ήταν οι επιρροές σας για να γίνετε ηθοποιός και ποιες για την σκηνοθεσία;

Οι επιρροές μου για να γίνω ηθοποιός ήταν η οικογένεια μου, ο πατέρας μου Νικηφόρος Γκίκας που ήταν κι αυτός ηθοποιός. Απ’ όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, οι εικόνες που εχω είναι από καμαρίνια, προβολείς, θεατρικές σκηνές, μακιγιάζ… Δεν θυμάμαι ποτέ να πόθησα κάποιο άλλο επάγγελμα…

Τώρα για την σκηνοθεσία λίγο μπερδεύομαι… Σίγουρα νομίζω θα είναι οι πάμπολλες παραστάσεις που εχω δει, οι αμέτρητες κινηματογραφικές ταινίες, από τον παγκόσμιο κινηματογράφο επίσης, μα πάνω απ όλα θα κατέληγα να πώ η φαντασία μου… Δεν είναι κάτι που επέλεξα, αλλά κάτι που ήρθε!

Ξέρετε, αφήνω στον κόσμο να επιλέξει τι είμαι, αν έγινα ή αν θα γίνω, για αυτό και αποφεύγω τους τίτλους ηθοποιός ή σκηνοθέτης… Απλά δηλώνω “διασκεδαστής” είτε ως δημιουργός είτε ως εκτελεστής…

Για να μην αποφύγω όμως την ονοματολογία, όσον αφορά στη σκηνοθεσία, σημαντική επίδραση στο ύφος και την ματιά που σκηνοθετώ, εχει αφήσει πάνω μου ο μεγάλος Δάσκαλος Γιώργος Μιχαηλίδης, στον οποίο χρωστάω την εκ βάθους γνώση του θεάτρου… Από τα θεμέλιά του!

 

Θα μας πείτε λίγα λόγια για την παιδική παράσταση που σκηνοθετείτε τώρα στο θέατρο Βικτώρια;

“Η κούκλα που είχε δύο μαμάδες” είναι μια παράσταση με κέφι, με χρώμα σε μαύρο φόντο (όπως η ζωή), μουσική και πολύ τραγούδι αλλά και συμμετοχή. Δεν θα μιλήσω για “διδάγματα” γιατί αυτό είναι δουλειά των γονέων και όχι μιας θεατρικής παράστασης. Το κυριότερο όμως, είναι μια δουλειά με ταλαντούχους ηθοποιούς, που δεν υποτιμούν την νοημοσύνη ούτε μικρών ούτε μεγάλων και το σπουδαιότερο φέρουν σεβασμό και προς τον εαυτό τους αλλά και προς τους άλλους.

 

Σκηνοθετείτε μια παιδική παράσταση, τι σας έκανε να την διαλέξετε, ποιο κοινό θεωρείτε ότι είναι ποιο δύσκολο τα παιδιά ή οι μεγάλοι;

Σκηνοθετώ μια παράσταση! Το “παιδική” δεν αλλάζει τον τρόπο, αλλά την ευθύνη. Την επέλεξα γιατί με επέλεξε. Το έργο, οι συντελεστές, οι συνεργάτες, επιλέξαμε ο ένας τον άλλον γι αυτό και νομίζω, μέσα σ’ αυτές τις δύσκολες εποχές, τα φέραμε εις πέρας… Τώρα για το “κοινό” που με ρωτάτε αν καταφέρεις το παιδί να το αντιμετωπίσεις με την σοβαρότητα που κάνεις έναν μεγάλο να αισθανθεί παιδί, τότε πιστέψτε με, η δυσκολία και η διαφορά είναι μηδενική.

 

Ένας σκηνοθέτης πρέπει να μπορεί να συντονίσει και να κατευθύνει τις προσπάθειες όλων των καλλιτεχνικών και τεχνικών συντελεστών. Πόσο δύσκολο είναι αυτό; Τι θα συμβουλεύατε τα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με την σκηνοθεσία;

Δεν ξέρω πόσο δύσκολο είναι… Νομίζω όλα είναι θέμα γνώσης, εμπιστοσύνης και έμπνευσης. Αν το τρίπτυχο αυτό υπάρχει η δυσκολία πάει περίπατο. Στιγμές “ανάποδες” πάντα θα υπάρχουν, αλλά αυτό είναι δημιουργία. Σ’ αυτούς που θέλουν να ασχοληθούν με την σκηνοθεσία θα έλεγα: γνώση, γνώση και γνώση!

 

Παίζει ρόλο να γνωρίζετε τους συνεργάτες σας σαν χαρακτήρες;

Νομίζω όχι! Θα στον βγάλουν. Αλλά δεν χρειάζεσαι τον χαρακτήρα τους. Την “ψυχή” τους θες. Αν καταφέρεις να στην δώσουν “πέτυχες”. Αν μείνεις στους χαρακτήρες καλύτερα να ασχοληθείς με την ψυχανάλυση….

 

Συνηθισμένες ερωτήσεις αλλά θα τις κάνω, Θέατρο ή τηλεόραση, κωμωδία ή δράμα;

Χαχαχαχαχαχαχαχα…. Θα δώσω τετριμμένη απάντηση. Σ αυτή την χώρα ο καλός ο μύλος όλα τ΄ αλέθει…

 

 Μεταγλώττιση, ένα κεφάλαιο πολύ σημαντικό αλλά χωρίς να είναι ανεπτυγμένο στην Ελλάδα. Ποια είναι η άποψη σας πάνω σε αυτό και γενικά στη στάση του κράτους μας απέναντι στον καλλιτεχνικό χώρο;

Τι να σας πω τώρα… Μεταγλώττιση. Πραγματικά ένα κεφάλαιο που “πονάει”… Και λέω “πονάει” γιατί σ αυτόν τον τόπο έχουμε χάσει την λέξη “σεβασμός”. Κανείς δεν σέβεται κανέναν και μιλώ για όλους μας. Είναι πραγματικά απίστευτο σ΄αυτό το “οικόπεδο” που ζούμε να ξεχειλίζει τόσο πολύ ταλέντο και να μην ξέρεις τι να το κάνεις…. Είναι τραγικό να έχεις τόσο “πόσιμο” νερό και να το αφήνεις να τρέχει στην θάλασσα… Δεν θέλω να πω περισσότερα γιατί θα φανώ μίζερος…. και η μιζέρια είναι ότι μισώ περισσότερο… Για το θέμα τώρα κράτος, καλλιτεχνία, πολιτισμός, Ελλάδα… το ανέκδοτο με τον Τοτό το ξέρετε…….

 

 Μελλοντικά σχέδια σας;

Θα πώ σύντομα γιατί κούρασα σίγουρα τους αναγνώστες σας. Αυτό το διάστημα κάνω πρόβες για το έργο “CAPO D’ ISTRIA” που θα ανέβει στο θέατρο Beton 7 στις 2 Απριλίου και συμμετέχω ως ηθοποιός στον ρόλο του Κολοκοτρώνη σε σκηνοθεσία της Αναστασίας Κουμίδου. Ταυτόχρονα ετοιμάζω τα “7 Θανάσιμα Αμαρτήματα” της Νικολέτας Δάφνου στα οποία σκηνοθετώ και παίζω παρέα με την Χρύσα Διαμαντοπούλου και την Ινώ Στεφανή. Παράλληλα σκηνοθεσίες σε μεταγλωττισμένες σειρές, ραδιόφωνο στο www.stage-radio.gr και αν μου προσθέσετε μερικές ακόμη ώρες στο 24ωρο θα βάλω κι άλλα….

 

 Σας ευχαριστούμε που ήσασταν μαζί μας, είναι τιμή μας και σαν τελευταία ερώτηση ποιο είναι Το Secret Must  της ζωής σας;

Εγώ σας ευχαριστώ για την φιλοξενία σας! Τώρα το Secret must της ζωής μου είναι: “..όχι άλλα πρέπει… Μόνο θέλω!!!”

Συνέντευξη: Ακίνδυνος Γκίκας

 

 

Σας άρεσε; κάντε like για να ξέρουμε τι θέματα σας αρέσουν!

Facebook Comments

About the Author

Related Posts

Leave a Reply

*

Could not authenticate you.